Heerlijk geslapen in mijn echte bed, overigens de plaatselijke alberge was zeer slecht volgens enkele pelgrims, dus een goede keuze geweest om te kiezen voor een hostal.
Ook het eten van gisterenavond mag geslaagd worden genoemd, ik had voor de eerste keer sinds het vertrek van Marius iemand getroffen die Nederlands sprak, een jonge dame uit Amsterdam die was gestart in Salamanca met haar moeder maar die al na drie dagen huiswaarts moest omdat ze knieproblemen had. Wij hadden samen de tafel (en wijn) gedeeld wat goed bevallen was. Vanmorgen heb ik haar niet meer gezien, ze vertelde mij n.l. dat ze nooit voor 10 uur aanliep, ik heb er dan al de nodige kilometers opzitten dus om samen op te lopen was geen optie.
Al vanaf de eerste meters was het duidelijk dat het geen gemakkelijke dag zou worden. De benen voelden zwaar aan mijn linkerheup deed pijn een euvel waar ik normaal doorheen loop behalve vandaag. Pelgrims waar ik normaal mee opliep of zelfs voorbij liep kon ik vandaag niet bijhouden. Zaak is dan om je eigen verantwoorde tempo te houden welk af en toe frustrerend werkt.
Gelukkig werkte het weer mee, omdat het vrijwel windstil en droog was tot ik in de alberge ‘Anita’ in Santa Croya De Tera aankwam na 21 km. Daar herkende men mij direct en noemde mij zelfs met de voornaam. Na enige ondervraging en onderzoek bleek dat ze van bijna alle pelgrims een foto maken (in dit geval met fiets) met daarbij de voornaam wat het wel speciaal maakt.
Betreft het landschap was vandaag niet spectaculair alleen dat wij bij tijd en wijlen in de overgang zitten van heuvels naar bergen. Opmerkelijk zijn de vele korianders die tussen de sporadische steeneiken de bodem geheel bedekken, nog net in de knop en vermoedelijk binnen twee weken volop in bloei. Een ander opvallend fenomeen zijn de ondergrondse woningen welke te herkennen zijn aan de deur in een hoop grond met een of meerdere schoorstenen op de berg, ook volledige kippen- en varkenshokken zijn ondergronds gebouwd.
Santa Marta De Tera, welk hier maar 500 meter vandaan ligt staat een heel mooi Romaanse kerk uit de 13e eeuw. In het achterportaal staat het oudst bekende beeldje van Jacobus ( Santiago Peregrino ) uit het jaar 1127. Het kerkje bezit ook een schitterend kapiteel. Twee engelen houden een mandorla omhoog waarin zich een ziel, voorgesteld door een menselijke gedaante bevindt. Door een klein rond venster in de oostelijke wand schijnt op de drie dagen voor en na 21 maart en 22 september (dan zijn de dag en de nacht even lang) de zon (zo die er is) door dat venster en verlicht achtereenvolgens de linker engel, het gehele kapiteel om via de rechter engel weer te verdwijnen. Hetzelfde ‘lichtwonder’ is te zien in San Juan de Ortega, alleen was deze al veel langer bekend.
Op dit moment regend het buiten en zit ik voor de afwisseling aan de ferme pot bier mijn verslag weg te werken en ga monstrans richten op de dag van morgen.
Hallo Joahnnes,
Het klimwerk komt eraan; doe dus rustig aan met je heup! Want volgens mij heb je tijd zat!
Hoi pap,
Petje af hoe je je overal zingend, wandelend, klauterend over en doorheen knokt! Goed dat je jezelf een nachtje hebt verwend in een hostal met heerlijk witte lakens. Je moet goed voor jezelf zorgen! Ik ken de tocht uiteraard niet, maar volgens Frans gaat het klimmen nu beginnen, dus luister naar je lichaam.
Baajdeweej, Acht is gedegradeerd en de Lange is kampioen geworden met zijn Bergeijk.
Liefs Janet
Heey pap,
De foto’ ‘s spreken boekdelen!!
Prachtig!! Nu nog prachtig weer….!
Ik heb de zon voor je besteld en hij gaat vanaf woensdag volop schijnen!
Denk goed aan jezelf, en luister goed naar je lichaam!! Als het klimmen nu gaat beginnen, is een dagje rust op z’ n tijd ook belangrijk!
Fijn om je gesproken te hebben, ik hoorde aan je stem dat je echt geniet!!
Blijf genieten en zet m op!!
Liefs ons
Een geweldig mooi leesbaar verslag, met mooie plaatjes.
Ik wens je nog veel wandelplezier op het laatst moeilijke gedeelte.
Bennie Feije
ha broeder,
zo aan de schuin afgesleten schoenen (toch geen tip hè?) te zien lopen we een beetje met O-benen, of lijkt dat maar zo? Geen wonder dat je het op/aan je heupen krijgt… Maar de verslagen lezende heb je er vooralsnog weinig last van (het fietsen met een kapot zadel lijkt me pijnlijker…) en ga je fluitend en zingend de bergen in. Lijkt me fantastisch, berg op, vooral met het idee dat je aan de andere kant weer naar beneden mag… Google Earth laat zien dat “we” al een heel eind op weg zijn en “we” ons langzaam op kunnen maken voor de finish! Let op dat je met deze snelheid jezelf niet voorbij loopt. Dus neem ook maar eens een rustdag anders zijn hier de krokussen nog niet uit de grond als je alweer terug komt! (We zijn nog maar amper gewend aan het idee dat je weg bent, zou je al weer bijna terugkomen?!)
Hoe dan ook; klasse wat je presteert, behoudt je doorzettingsvermogen, hou ‘t heel en tot schrijvens.
De volgploeg uut Sint Tunnis
Hallo Johannes,
Geweldig zoals je je tocht nu alleen voortzet. Zo te lezen zijn er ook stukken die je moederziel alleen loopt waar je geen andere pelgrims tegenkomt.
Knap hoor, om er dan de moed in te houden!
Voor de rest van de tocht zal ik je, ook zonder Marius, blijven volgen en ik wens je een hele goede wandelspirit (die is er al wel) zodat je gezond en wel in Santiago de Compostella aankomt.
Succes!!!
Hey Johannes,
Wat een geweldige prestatie die je aan het leveren bent. Petje af hoor. Mooie verhalen en foto’s. Nog heel veel plezier en succes.
Gr. Teun Liek en Dani
ha pap!
weer supermooie plaatjes geknipt,en succes in de bergen(daar klinken de echo’s
van jou zangtalent natuurlijk nog beter!!).
En klim ze en rust optijd ,luister naar je supersterke gespierde lichaam!
Veel liefs en de groeten ,op naar de toppen van de la plata !!!!
Hoi pelgrim, wat een monster loop door regen modder klei, knap dat jij je zingend hier doorheen worstelt!! Blijf zo optimistisch want je moet nog effe. Groeten Ans