Na pakweg 1 km moesten wij beslissen, nemen wij de N 630, of gaan wij toch de gele pijlen van de camino volgen? Er werd besloten om de officiële camino te volgen, wat inhield over rotsachtige bergpaden met af en toe een pittige klim. De gladheid viel mee alleen werden onze schoenen van tijd tot tijd behoorlijk zwaar van de aankoekende donkerbruine kleiachtige grond. Eveneens concludeerde wij dat wij de enige pelgrims waren die voor deze optie gekozen hadden alle anderen durfde het schijnbaar niet aan of vonden de keuze om over de asfaltweg te gaan beter.
Heerlijk is het om achteraf van de gemaakte dagtrip de optimale voldoening te hebben van de gewaagde beslissing.Eenmaal bij de eerste klim aangekomen met hoofdzakelijk leistenen paden zagen wij ook steeds meer de witte marmerstrepen tussen de leisteen opdoemen evenals de grote witte kiezels (stenen).Het wordt eentonig maar de onvoorstelbare prachtige vele gele brem was ook vandaag te zien, kilometers ver, met af en toe enkele koeien daartussen, of een kudde schapen.
Vandaag hebben wij ook de hele dag tussen de bouwwerken van een aan te leggen autobaan geslingerd enorme kunstwerken met overbruggingen van de toekomstige autoweg van honderden meters wat op z’n minst interessant te noemen is.
Wat verder opviel was, nadat wij het stadje Canaveral waren gepasseerd, de plotseling opdoemende rood-oranje marmer waarover een stevige klim gemaakt moest worden.
Het landschap veranderde hierna nog meer toen wij kwamen te lopen onder de steeneiken, een fenomeen wat wij nog niet meegemaakt hadden. Wel links en rechts naast ons maar er onderdoor was wat dat betreft nieuw.Omdat het behoorlijk bleef regenen kwam er door de sloten (riviertjes) ook meer water zodat wij meerdere malen via stapstenen de overkant moesten zien te bereiken.
De plaatselijke bevolking is ongetwijfeld in haar nopjes met de regenval die nu plaatsvind ook al is het gezien de behoefte een druppel op de bekende gloeiende plaat.Na 22 km hebben wij een alberge municipal betrokken in Grimaldo welke 1 km van de camino afligt.
Drie kleine kamertjes met ieder 4 stapelbedden dus 12 slaapplaatsen is de capaciteit, en de kosten zijn Donativo, wat wil zeggen een vrijwillige bijdrage. Voor de warme maaltijd en het ontbijt wordt €8,- gevraagd. In het dorp zijn verder geen voorzieningen.
Om terug te komen op mijn belofte in het verslag van gisteren als het gaat over het vergelijk “fietsen – lopen” het volgende. Duidelijk is wel na dik 300 km, dat lopen een geheel andere discipline betreft, andere spieren maar ook de beleving o.a. kontakten onderweg met medepelgrims zijn veel intenser omdat men veel langer in tijd met elkaar optrekt maar ook in de overnachtingsplaatsen waar men wel eens genoodzaakt vroeg aankomt, zijn de meest uiteenlopende gesprekken aan de orde met en/of zonder een glas wijn.
‘s Avonds wordt er meestal gezamenlijk gegeten met van allerlei nationaliteiten een ervaring wat met fietsen niet zo sterk het geval is. Ook is planning een aspect dat met meer overleg genomen moet worden, met de fiets kun je eventueel makkelijker verder maar te voet is 15 km al gauw 3 uur, bovendien loop je dan het gevaar dat er geen bed meer vrij is zodat je dan zult moeten improviseren. En gezien wij er voor gekozen hebben om geen tentje mee te nemen een extra handicap. Al weiger ik te geloven dat er nergens een slaapplaats te vinden is in geval van nood.
Buiten de redelijke conditie van ons, zijn er wel enkele ongemakken te melden, Marius heeft midden onder zijn voet een wondje wat enige zorgen baart, verder hebben wij beide wat kleine ongemakken die met een goede verzorging wel te tackelen zijn, zo denken wij.
Eten, drinken en onze voeten zijn de meest gekoesterde onderdelen die wij met de meeste zorg letterlijk en figuurlijk te lijf gaan.
Hopelijk is het weer morgen beter zodat wij nog meer kunnen genieten van de camino met al zijn schoonheden die ons ongetwijfeld weer te wachten staan. Wordt vervolgd
!