Nadat wij vannacht in een mooi gerestaureerd klooster in Fuentes de Canto’s in een heerlijk bed geslapen hebben en na een matig ( Spaans ) ontbijt om half acht vertrokken waren en na enig zoekers de stad uitgingen de camino op, was het vandaag weer volop genieten van alles wat wij tegen kwamen.

Direct nadat wij de stad uit waren liepen wij over glooiende grindwegen waar wij , ongehinderd door verkeer , konden genieten van de geweldige vergezichten welke Extremadura te bieden heeft met hier en daar een wit opgetrokken boerderij met eveneens wit geschilderde bijgebouwen waarbij bijna overal een of meerdere honden de tent bewaakte en het steeds nodig achten om dat met luidt geblaf kenbaar te maken. Na 6 km kwamen wij door een zeer armmoedig dorpje genaamd Calzadilli de los Barros, via de Zwitser die goed Spaans en gebrekkig Nederlands sprak voerden wij een gesprek met een schaapherder, welke wij regelmatig zien op de camino, en werd ons duidelijk dat het de laatste 6 maanden niet meer geregend had wat een ramp was voor deze omgeving. Hij vertelde dat wanneer het niet zou regenen op korte termijn de gevolgen desastreus zouden zijn en ook de kleine boeren en schapenhouders in grote problemen zouden komen. Hij wist eveneens te melden dat dit beeld een tiental km verderop minder speelde omdat de grond daar het water langer vasthield en dus ook vruchtbaardere grond was.

Het landschap vertoonde over het algemeen slechte gewassen bestaande uit hoofdzakelijk gerst en haver van zeer matige kwaliteit, het zou mij niets verbazen als de gemiddelde opbrengst niet boven de 750 kg per ha uit zou komen, onvoorstelbaar voor Nederlandse maatstaven. Ook zagen wij zeer grote wijngaarden van honderden ha aan een stuk, evenals de grote getalen olijfbomen die het geheel een typisch beeld gaven van deze streek. Op 22 km kwamen wij door het stadje Puelbla de Sancho Peres waar allerlei voorzieningen waren en wij een bak koffie met een chocoladewafel genuttigd hebben wat toch wel lekker is na 5 uur bergje op bergje af.

Marius had vandaag een superdag en was niet te houden ( wielerterm ) een bewijs dat hij de smaak te pakken heeft na een kleine week wennen aan het pelgrimsleven door zichzelf te moeten verzorgen, zelf zijn wasje te doen, zorgen voor uitgeballansseerd voedsel en iedere keer weer gepakt en gezakt verder te moeten. Maar ook preventieve maatregelen zoals voeten verzorgen en smeren voor de verraderlijke zon, want met de frisse noorden wind is het oppassen voor verbranden. Samen komen wij daar, dachten wij, voortreffelijk uit.

Wij zijn benieuwd wanneer de achtervolgers ons in gaan halen, de familie van de Bogaard uit Aarle-Rixtel op de fiets en Piet Rutten uit Bakel te voet. Wij blijven spiegelen en zien ze ongetwijfeld achterop komen de komende dagen.

Vannacht sliepen wij met ongeveer 25 pelgrims in een klooster op kamers van 4 personen. Als het dan s’morgens licht wordt vertrekt het hele stel binnen een tijdsbestek van pakweg een half uur, zo is over het algemeen het beeld van alle dag. Ieder loopt zijn eigen tempo en loopt zodoende regelmatig met iemand anders wat het geheel wel erg bijzonder maakt, Italianen , een Belg, Zwitsers, Duitsers, Spanjaarden, Engelsen en niet te vergeten Suzen uit de USA. Ook is Holland vertegenwoordigd door Henk van Grunsven met zijn vrouw Lida en Jeane eveneens uit Rosmalen. De laatste dagen trekken wij veel met elkaar op vooral gezamenlijk s’avonds bij het nuttigen van menu del Pellegrino.

Op dit moment zit ik het verslag te tikken met een glas wijn rechts van mij in een binnentuin van een klooster in Zafra alwaar wij onderdak gekregen hebben met daarbij een ontbijt morgenvroeg in het vooruitzicht.

Voor de eerste keer hebben wij de volgende overnachtingsplaats in Villafranca de los Barrios 23 km verderop gereserveerd omdat daar maar beperkt slaapgelegenheid is dus enigszins op zeker gespeeld vandaag. Het gaat voortreffelijk en morgen zien wij weer verder.

Wordt vervolgd !