Als eerste, nadat wij ons startklaar gemaakt hadden, een bar opgezocht voor koffie en een broodje om toch wat brandstof in ons lijf te krijgen. Daarna op pad. Al vroeg een meningsverschil over de beschikbare wifi-faciliteiten en uitgangspunt Pelgrimeren, wat uiteindelijk doorgeschoven is naar 20.00 uur ( als evaluatie agenda-punt). Achtereenvolgens ieder zijn tocht gelopen vandaag. Na een uur lopen kom ik (Johannes) erachter dat ik verkeerd zit, n.l. Geen pijlen, dus terug naar de laatst geziene pijl toen bleek inderdaad dat ik verzuimd had links af te gaan. Later bleek Marius en Luca dezelfde fout gemaakt te hebben.

De route dus weer opgepakt en heel de dag alleen gelopen en niemand van de pelgrims gezien, alleen Jeanne uit Rosmalen zat langs de weg uit te rusten dat was rond 11.00 uur. Voor 12.00 uur was ik in de alberge in El Real de la Jara. Hier was nog een bed te vergeven en heb dat ingepikt in de veronderstelling dat Marius met Luca een andere slaapplaats gevonden had in ieder geval zouden ze niet verder gelopen zijn was mijn vaste overtuiging en met de wetenschap dat de slaapplaatsen schaars zijn kon het bijna niet anders. Ik was net een broodje aan het eten toen de beide mannen binnen kwamen. Het bleek namelijk dat zei ook verkeerd waren gelopen zelfs nog verder als ik wat ook verklaart waarom ze zo laat arriveerde. Ze hebben daarna een slaapplaats weten te bemachtigen in een Hostal verder in de stad. Achteraf bleek dat geweldig goed uitgepakt te hebben want Marius had 9 uur aan een stuk geslapen wat uitzonderlijk genoemd mag worden voor hem, lekker rustig en maar met 3 man op de kamer voor €10,00 per persoon.

In het begin was het vandaag erg koud maar in tegenstelling tot gisteren droog en licht bewolkt. De zon liet zich al vrij vroeg zien wat de temperatuur wat opstuwde. De gehele tocht ging over grind- zandpaden met behoorlijke hoogteverschillen. Regelmatig moesten er poorten geopend worden en werd er gelopen tussen varkens, schapen, geiten en koeien en om deze op hun eigen territorium te laten. Wanneer wij langs de sporadische finca’s van de enorme landgoederen kwamen waren de confrontaties met de honden terplaatsen angstaanjagend, enkele Pelgrims, zo bleek achteraf waren zelfs aangevallen. Onafgebroken liepen wij tussen en onder de kurkeiken die het beeld bepaalde in de prachtige heuvels van Extremadura. In het begin van de tocht was er opvallend weinig begroeing onder de bomen een bewijs dat de varkens het netjes kaal hielden, later werd het meer gras en waar dus meer vee graasde.

Onderweg heb ik mijn korte broek aangedaan, achteraf misschien een beetje voorbarig omdat wanneer de zon achter de wolken verdween het met de schrale harde wind toch koud bleek te zijn.

De Pelgrims herberg lag vooraan in het stadje. Netjes, schoon en goeie bedden. Problematich