Om half zeven werden wij vanmorgen wakker vanwege gestommel op, langs, en in de aangrenzende kamers (wat niet uit te leggen is). Spanjaarden bouwen alles vol om maar zoveel mogelijk pelgrims onderdak te kunnen verschaffen. Zo ook in de alberge afgelopen nacht. Henk en Lida sliepen in een kamertje aan de voorkant Marius en ik in de aangrenzende kamer die met een dubbele deur (waar geen deuren inzaten) verbonden was en in een andere aangrenzende kamer sliepen een Belg Marc genaamd, de Fransman Fhillipe, Luca de Italiaan en Suzen uit de USA. Iedereen moest gebruik maken van de toilet en moest daarvoor door onze kamer. Maar om de overlast tot een minimum te beperken hebben wij gebruik gemaakt van onze meegenomen oordoppen.

De klok stond precies op kwart over zeven toen wij de deur van de alberge dichttrokken en zijn gezamenlijk met vijf man gestart. Heel de dag hebben wij samen gelopen en ieders tempo paste bij elkaar. Half tot zwaar bewolkt met af en toe een Spanje regen was over het algemeen het weerbeeld, een paar keer liet heel voorzichtig de zon zich zien wat de temperatuur direct deed stijgen.

Het uitzicht over de uitgestrekte landerijen waren fenomenaal te noemen. Al lopende constateerde wij met zijn allen dat wij continu meer dan 3000 ha in beeld hadden met alleen druiven en Olijfbomen in de verhouding van 85 /15 procent. Eveneens hadden wij berekend dat de grind die onder onze voeten doorgleed ongeveer 280.000m² inclusief bermen moet zijn geweest. Ons is ook opgevallen dat wij zeer weinig wild zien, of dat komt door de weinige beschutting blijft voor ons de vraag. Wel hebben wij het idee dat de druivenstruiken tijdens onze tocht dagelijks verder uitlopen en verwachten wij over enkele weken de eerste (kleine) druiven waar te kunnen nemen wat ook aangeeft dat de zomer in aantocht is.

Wij hebben na 28 km lopen alberge Rojo Plata in Torremejia betrokken en hebben zojuist een SMSje ontvangen dat “turbo” Piet Rutten tot op 8 km ons genaderd is en dat wij hem vanavond ongetwijfeld gaan treffen en zoals afspraak het glas zullen heffen tijdens onze uitwisseling over de ervaringen van de laatste 10 dagen.

Morgen wordt het een relatief korte etappe en gaan wij tijd inruimen om de mooie stad Merida te bewonderen met zijn El Puente Romano uit de romeinsetijd met zijn 60 bogen die een overspanning van liefst 792 meter overbrugt maar andere zeer oude monumenten (o.a. Los Milagros aquaduct van voor de jaartelling) zullen wij bezoeken al was het maar om de te maken film later met deze geweldige bouwhoogstanden op te sieren.

Morgen meer, dadelijk lekker eten en morgen meer over onze Camino “Via de La Plata”

Wordt vervolgd !!!

Marius heeft vandaag tijdens het lopen beslist om voortaan alleen vis en witte wijn te zullen verorberen bij het dagelijkse avondeten. Hij heeft hiertoe besloten omdat hij onlangs de geweldige “menu de dia” gisterenavond, vannacht strontziek is geweest met het gevolg dat er alles boven uitkwam en daarbij een vrijwel slapeloze nacht achter zijn kiezen heeft gekregen.

Vanmorgen toch maar om half zeven opgestaan om tegen zeven met moeite een paar geroosterde broodjes binnen te werken, zodat wij om kwart over zeven, na een paar paracetamollen ingenomen te hebben, toch maar zijn vertrokken.

Met een gematigd tempo zouden immers vandaag minstens 20 km af moeten leggen. Het plan was om extra inkopen te doen in Los Santos de Maimona, een dorp wat wij na 5 km zouden passeren. Afgesproken werd dat er extra water ( want dat was vannacht voor een groot gedeelte opgegaan ), bananen en cola ingeslagen diende te worden, aangevuld bij onze al eerdere inkopen, wat ook door de medepelgrims geadviseerd werd.

En juist hier ging het weer fout ! Omdat Mari bij Suzen liep, was Johannes doorgelopen om een en ander in te slaan, en hij is toen drie kwartier tevergeefs blijven wachten op het eind van het dorp omdat, zoals later bleek, ze al door waren. Maak maar eens drie kwartier goed met 10 kg op de rug op een vrij slecht grindpad wat steeds op en neer golfde ! Gelukkig kwam de hereniging ongeveer op 10 km tot stand en kon de extra meegenomen bouillon ( zout ) nog tijdig opgediend worden, en opmerkelijk was dat hij daar van opknapte.

Over het algemeen was het bewolkt en viel er af en toe een spatje regen. De wind was ten opzichte van gisteren gedraaid wat qua lopen wel plezierig was. De stad Zafra, ook wel klein Sevilla genoemd en de oudste stad van Extremadura was meer dan het bekijken waard met zijn mooie monumentale gebouwen,marktplaats en prachtige plaza’s, evenals de oude stadspoorten en niet te vergeten het aloude Hospitaal de Santiago uit de 15e eeuw Ook de kerk, uit de 16e eeuw was het bezichtigen waard.

Het landschap bestond hoofdzakelijk uit vele wijngaarden afgewisseld door olijven. Kilometers ver kon je er op wegkijken en af en toe doemde een wit dorpje op eveneens kilometers ver weg. De paden waarover de camino voerden lagen enigszins verdiept aangelegd om hierover het vee te kunnen drijven tijdens de trektochten in het voorjaar naar het westen en in het najaar visa versa zodat ze de overige gronden niet konden betreden.

Een dikke week zijn wij nu onderweg en moeten constateren dat de automatisme’s steeds een vastere vorm begint te krijgen. Onze rugzakken zijn ons vaste maatje aan het worden evenals onze stokken, die nu al niet meer weg te denken zijn, sterker de talloze gesprekken die wij voeren met allerlei nationaliteiten wordt ingegeven door de aanwezigheid van de stok iedereen vind niet alleen de stok mooi maar ook het idee, door daarmee onze kroost mee te voeren op onze camino vindt men bijzonder interessant en indrukwekkend. Vele spreken ons dan ook hierover aan, ook de Spajaarden onderweg zijn erin geïnteresseerd .

Toen wij rond het middaguur Villafranca binnenliepen werd ik aangesproken door een Spanjaard die vroeg of ik uit Hollanda kwam waarop ik bevestigend antwoorden,plotseling klapte hij zijn vest open en kwam het logo van PSV tevoorschijn met daaronder met grote letters PHILIPS hij zei supporter te zijn van PSV. Hij noemde in een adem de namen op van Koeman, Cocu, van Bommel, Ruud van Nistelrooy en van Breukelen, ongelofelijk dat men hier in het ver afgelegen Extremadura nog zo’n verwaaide PSV supporter tegenkomt. Ik heb hem maar niet duidelijk gemaakt dat het op dit moment niet zo geweldig gaat met zijn clubje.

Op dit moment zijn wij aangeland in een ( duurdere ) alberge van €10,- p/p een twee persoonskamer met smetteloze witte lakens op het bed. Heerlijk na de ontberingen van de afgelopen 24 uur. Morgen wacht ons een nieuwe etappe van 28 km met een moeilijkheidsgraad van ” gemiddeld” en gaan wij een overnachtingsplaats zoeken in Torrmegia alwaar wij eveneens ” turbo Piet ” zullen gaan treffen heeft hij per SMS aangekondigd.

Wordt vervolgd !!

Nadat wij vannacht in een mooi gerestaureerd klooster in Fuentes de Canto’s in een heerlijk bed geslapen hebben en na een matig ( Spaans ) ontbijt om half acht vertrokken waren en na enig zoekers de stad uitgingen de camino op, was het vandaag weer volop genieten van alles wat wij tegen kwamen.

Direct nadat wij de stad uit waren liepen wij over glooiende grindwegen waar wij , ongehinderd door verkeer , konden genieten van de geweldige vergezichten welke Extremadura te bieden heeft met hier en daar een wit opgetrokken boerderij met eveneens wit geschilderde bijgebouwen waarbij bijna overal een of meerdere honden de tent bewaakte en het steeds nodig achten om dat met luidt geblaf kenbaar te maken. Na 6 km kwamen wij door een zeer armmoedig dorpje genaamd Calzadilli de los Barros, via de Zwitser die goed Spaans en gebrekkig Nederlands sprak voerden wij een gesprek met een schaapherder, welke wij regelmatig zien op de camino, en werd ons duidelijk dat het de laatste 6 maanden niet meer geregend had wat een ramp was voor deze omgeving. Hij vertelde dat wanneer het niet zou regenen op korte termijn de gevolgen desastreus zouden zijn en ook de kleine boeren en schapenhouders in grote problemen zouden komen. Hij wist eveneens te melden dat dit beeld een tiental km verderop minder speelde omdat de grond daar het water langer vasthield en dus ook vruchtbaardere grond was.

Het landschap vertoonde over het algemeen slechte gewassen bestaande uit hoofdzakelijk gerst en haver van zeer matige kwaliteit, het zou mij niets verbazen als de gemiddelde opbrengst niet boven de 750 kg per ha uit zou komen, onvoorstelbaar voor Nederlandse maatstaven. Ook zagen wij zeer grote wijngaarden van honderden ha aan een stuk, evenals de grote getalen olijfbomen die het geheel een typisch beeld gaven van deze streek. Op 22 km kwamen wij door het stadje Puelbla de Sancho Peres waar allerlei voorzieningen waren en wij een bak koffie met een chocoladewafel genuttigd hebben wat toch wel lekker is na 5 uur bergje op bergje af.

Marius had vandaag een superdag en was niet te houden ( wielerterm ) een bewijs dat hij de smaak te pakken heeft na een kleine week wennen aan het pelgrimsleven door zichzelf te moeten verzorgen, zelf zijn wasje te doen, zorgen voor uitgeballansseerd voedsel en iedere keer weer gepakt en gezakt verder te moeten. Maar ook preventieve maatregelen zoals voeten verzorgen en smeren voor de verraderlijke zon, want met de frisse noorden wind is het oppassen voor verbranden. Samen komen wij daar, dachten wij, voortreffelijk uit.

Wij zijn benieuwd wanneer de achtervolgers ons in gaan halen, de familie van de Bogaard uit Aarle-Rixtel op de fiets en Piet Rutten uit Bakel te voet. Wij blijven spiegelen en zien ze ongetwijfeld achterop komen de komende dagen.

Vannacht sliepen wij met ongeveer 25 pelgrims in een klooster op kamers van 4 personen. Als het dan s’morgens licht wordt vertrekt het hele stel binnen een tijdsbestek van pakweg een half uur, zo is over het algemeen het beeld van alle dag. Ieder loopt zijn eigen tempo en loopt zodoende regelmatig met iemand anders wat het geheel wel erg bijzonder maakt, Italianen , een Belg, Zwitsers, Duitsers, Spanjaarden, Engelsen en niet te vergeten Suzen uit de USA. Ook is Holland vertegenwoordigd door Henk van Grunsven met zijn vrouw Lida en Jeane eveneens uit Rosmalen. De laatste dagen trekken wij veel met elkaar op vooral gezamenlijk s’avonds bij het nuttigen van menu del Pellegrino.

Op dit moment zit ik het verslag te tikken met een glas wijn rechts van mij in een binnentuin van een klooster in Zafra alwaar wij onderdak gekregen hebben met daarbij een ontbijt morgenvroeg in het vooruitzicht.

Voor de eerste keer hebben wij de volgende overnachtingsplaats in Villafranca de los Barrios 23 km verderop gereserveerd omdat daar maar beperkt slaapgelegenheid is dus enigszins op zeker gespeeld vandaag. Het gaat voortreffelijk en morgen zien wij weer verder.

Wordt vervolgd !

Vannacht gescheiden geslapen omdat er op twee slaapkamers een bed over bleek te zijn. Als Johannes ‘s morgens om vier uur een wandeling gaat maken omdat hij niet kan slapen omdat er een grote Spanjaard ligt te snurken kun je nagaan dat dit dan met grof geweld gaat en er een aanslag wordt gepleegd op zijn humeur. Onder het motto “het hoort bij het pelgrimleven” is ook deze hindernis genomen en overwonnen. Na de start bleek al snel dat ook Marius met een snurker te maken had gehad. Waarschijnlijk tekenen van vermoeidheid zo denken wij. Wij gaan vanaf nu meer gebruik maken van onze oordoppen die wij tenslotte niet voor niets meegenomen hebben.

Gisterenavond zoals gebruikelijk met een man of 7 gezamenlijk gaan eten, vaste prik is dan een pelegrinnimenu wat meestal een regionaal gerecht betreft. Gisteren aten wij als hoofdgerecht schapenvlees met friet en een paste vooraf als dessert kun je dan nog kiezen verder is het eten wat de pot schaft met onbeperkt wijn. Het is iedere keer ruim genoeg en er is ook voldoende variatie van dag tot dag. Het lijkt wel dat de eetgelegenheden hierover met elkaar contact hebben. Wij denken ook dat men altijd hetzelfde gerecht maakt het hele jaar door, dan kan het goedkoop bereid worden. Een volledig pelgrims menu kost tussen €5,-en €8,-

Wederom om half acht in een bar voor koffie en een broodje want ook vandaag zouden wij helemaal niets tegen komen. Acht uur op pad met een heldere hemel en het was al meteen genieten met de opkomende zon tussen de vele steeneiken waar wij tussendoor liepen. Alle percelen daar wij doorliepen waren afgebakend met gestapelde muurtjes van 1 meter hoog, dit alles gaf een Ketische indruk. Ook de ontelbare poorten waar wij door moesten was erg speciaal temeer omdat iedereen deze weer netjes sloot.

Opvallend was ook dat alles schoon en netjes was, nergens wat er rommel zoals papier blikjes of ander vuil te bespeuren. Eerder in de buurt ven Sevilla was dat wel anders. De fout van vandaag werd gemaakt bij ongeveer 12 km, nadat wij door een hek gegaan waren zijn wij klakkeloos achter een Oostenrijker aangelopen die dus verkeerd liep. Ook Susan (USA) liep weer achter ons aan met haar zere voeten (blaren).

Inmiddels waren ook de bomen schaars geworden en liepen wij door een heuvelachtig dor en droog heuvelachtig gebied met hier en daar wat schrale gewassen met hoofdzakelijk grasland waarop vleeskoeien schapen en melkgeiten liepen.

Omdat wij geen gele pijlen meer tegenkwamen hadden wij maar eens geïnformeerd bij een boerderij of dat wij wel goed liepen. Het antwoord was overtuigend, 3 km rechtdoor en dan rechts af in totaal zo’n 8 km. In de praktijk bleek het ongeveer 14 km te zijn. Dus vandaag weer het bewijs van de gele pijlen blijven volgen! En niet klakkeloos een in gedachte zijnde Pelgrim volgen.

De alberge maakte de tegenvaller meer dan goed, een prachtig oud klooster, met super bedden met heerlijke witte lakens op kamertjes van 4 personen en morgenvroeg een uitgebreid ontbijt.
De weersvoorspellingen voor morgen zijn niet zo best en hoe het werkelijk wordt berichten wij morgen wanneer Zafra het eindpunt zal zijn, zo is de planning.

Wordt vervolgd !

Marius in de lange en Johannes in de korte broek geheel volgens afspraak in de koffiebar voor het gebruikelijke kopje koffie met een broodje. De sterren nog aan de hemel dus helder weer, met weing wind waren wij al snel het stadje uit met een behoorlijke grote groep van een man of tien. Na pakweg 2 km was de groep al uiteen getrokken wat zeker gebeurd als het heuvelachtig is. Opvallend was de ferme pas die Marius er in had gezet want ondanks dat hij links en recht wat foto’s maakte bleven de meestevanm de groep achter hem inclusief Johannes.

Het landschap wat wij voorgeschoteld kregen in combinatie met de opkomende zon was fenomenaal te noemen. In als dit zo blijft kan het niet anders dan dat onze voettocht een super onderneming wordt. Het is nu al genieten op hoog niveau.

Terugkijkend op de goede nachtrust van beide in een goed bed is mede debet aan het vrij gemakkelijk lopen. Wij zijn beide geneigd om voorzichtig te veronderstellen dat onze ledematen na ruim 100 km ook beter los gaan komen en dat het steeds makkelijker lijkt te gaan betreft lopen. De dagafstanden zijn tot nu toe te doen het hoeft voor ons niet langer te worden al realiseren wij ons dat het straks onontkoombaar zal worden. Maar wie dan leeft wie dan zorgt met andere woorden ” wij komen er vanzelf achter”.

Eveneens zijn wij reuze benieuwd wanneer Piet Ruttens uit Bakel, die vanmorge gestart is, ons in zal halen. Morgen weer een etappe van 22 km. Wordt vervolgd

Als eerste, nadat wij ons startklaar gemaakt hadden, een bar opgezocht voor koffie en een broodje om toch wat brandstof in ons lijf te krijgen. Daarna op pad. Al vroeg een meningsverschil over de beschikbare wifi-faciliteiten en uitgangspunt Pelgrimeren, wat uiteindelijk doorgeschoven is naar 20.00 uur ( als evaluatie agenda-punt). Achtereenvolgens ieder zijn tocht gelopen vandaag. Na een uur lopen kom ik (Johannes) erachter dat ik verkeerd zit, n.l. Geen pijlen, dus terug naar de laatst geziene pijl toen bleek inderdaad dat ik verzuimd had links af te gaan. Later bleek Marius en Luca dezelfde fout gemaakt te hebben.

De route dus weer opgepakt en heel de dag alleen gelopen en niemand van de pelgrims gezien, alleen Jeanne uit Rosmalen zat langs de weg uit te rusten dat was rond 11.00 uur. Voor 12.00 uur was ik in de alberge in El Real de la Jara. Hier was nog een bed te vergeven en heb dat ingepikt in de veronderstelling dat Marius met Luca een andere slaapplaats gevonden had in ieder geval zouden ze niet verder gelopen zijn was mijn vaste overtuiging en met de wetenschap dat de slaapplaatsen schaars zijn kon het bijna niet anders. Ik was net een broodje aan het eten toen de beide mannen binnen kwamen. Het bleek namelijk dat zei ook verkeerd waren gelopen zelfs nog verder als ik wat ook verklaart waarom ze zo laat arriveerde. Ze hebben daarna een slaapplaats weten te bemachtigen in een Hostal verder in de stad. Achteraf bleek dat geweldig goed uitgepakt te hebben want Marius had 9 uur aan een stuk geslapen wat uitzonderlijk genoemd mag worden voor hem, lekker rustig en maar met 3 man op de kamer voor €10,00 per persoon.

In het begin was het vandaag erg koud maar in tegenstelling tot gisteren droog en licht bewolkt. De zon liet zich al vrij vroeg zien wat de temperatuur wat opstuwde. De gehele tocht ging over grind- zandpaden met behoorlijke hoogteverschillen. Regelmatig moesten er poorten geopend worden en werd er gelopen tussen varkens, schapen, geiten en koeien en om deze op hun eigen territorium te laten. Wanneer wij langs de sporadische finca’s van de enorme landgoederen kwamen waren de confrontaties met de honden terplaatsen angstaanjagend, enkele Pelgrims, zo bleek achteraf waren zelfs aangevallen. Onafgebroken liepen wij tussen en onder de kurkeiken die het beeld bepaalde in de prachtige heuvels van Extremadura. In het begin van de tocht was er opvallend weinig begroeing onder de bomen een bewijs dat de varkens het netjes kaal hielden, later werd het meer gras en waar dus meer vee graasde.

Onderweg heb ik mijn korte broek aangedaan, achteraf misschien een beetje voorbarig omdat wanneer de zon achter de wolken verdween het met de schrale harde wind toch koud bleek te zijn.

De Pelgrims herberg lag vooraan in het stadje. Netjes, schoon en goeie bedden. Problematich

Vanmorgen om 6.10 vertrokken van Castil – Blanco demo’s Arroyos zonder ontbijt in de hoop dat erin de stad wel een bar open zou zijn voor een kop koffie en een broodje, maar helaas evenals de bakker, nergens niets open dus ook niets te krijgen. Toch maar aangelopen, wij hadden tenslotte al water en puddinkjes ingeslagen voor vandaag, met onze repen daarbij moesten wij het vandaag wel kunnen redden.

De eerste 17 km gingen over een asfaltweg en toen het licht werd was het uitzicht links en rechts van de weg kurkeiken en met de regelmaat van de klok afgewisseld met monumentale toegangspoorten die toegang verschaffen naar de vele grote finca’s (boerderijen).

Op een gegeven moment gaven de pijlen aan rechts door zo’n poort te gaan en kwamen wij op een prachtig landgoed El Berrocal, het was daar prachtig lopen tussen de kurkeiken afgewisseld met typische Spaanse open bossen met veel bloemenplanten die vrijwel allemaal in de knop stonden en over een paar weken voor een geweldige bloemenzee zullen zorgen. Ook hebben wij spontaan wilde zwijnen gezien, een fenomeen wat je op de fiets niet ziet.

De hele dag golfde het landschap op omhoog en omlaag met op het eind van de dag zelfs nog een pittige, met de opmerkelijke naam “calvarie”.  Na dik 30 km was vandaag het eindpunt waar Johannes als eerste pelgrim zich aanmeldde samen met Jan, een gepensioneerde Pool die de laatste km ‘s samen afgelegd hadden. Marius kwam iets later binnen vergezeld van Susan die eveneens de laatste 12 km samen gelopen hebben.

Het grootste gedeelte van de dag hebben wij ons eigen tempo gelopen om forceren te voorkomen. Andersom, langzamer gaan lopen is ook vermoeiend en daarom niet raadzaam. Deze manier van lopen is helemaal niet bezwaarlijk zo hebben wij ervaren, omdat je nooit alleen loopt op de camino.

Het pelgrimeren heeft ook zijn charme zo ervaren wij niet alleen het lopen maar ook alles eromheen zoals eten en drinken, slapen maar ook de vele ontmoetingen onderweg is erg mooi. Om maar een voorbeeld te noemen, gisterenavond zijn wij met vijven, bestaande uit een Italiaan, een Duitser, Jeanne uit Rosmalen en wij met z’n tweeen. Wij bestelden Menu de Peligrinno, en kregen het volgde opgediend voor € 6,- per persoon: onbeperkt witte en rode wijn, water, olijven, een rauwkost salade, linzesoep, een schaal met magere varkenslappen, friet, salade en rijstepap met kaneel na. Zulke verrassingen maken het leuk.

Wij gaan nu proberen een wifi adres te vinden om het verslag te versturen en natuurlijk onze ingezonden reacties lezen zodat wij morgen weer met het goeie gevoel verder kunnen gaan.

Wordt vervolgd!

Mede door de kleine tegenslagen waren wij beide vanmorgen vroeg wakker. Onze tegenslagen lagen bij de digitale moderne hulpmiddelen. In onze alberge was geen Wifi en tot overmaat van ramp kreeg De telefoon van Johannes nukken en vroeg om de pukcode welke vanmiddag via de telefoon van Marius met een omweg bereikte en dus en dus op dit moment getackeld is. Wij zitten in de volgende Alberge en Nellie en Janet enz……hebben geweldig huiswerk geleverd.

Marius was vanmorgen om vier uur op en Johannes om half zes zodat het ontbijt al om zes uur achter de kiezen zat en ondanks het donker om half zeven vertrokken werd en dus als eerste op pad. De gele pijlen welke de camino aangaven waren dus duidelijk moeilijk te vinden op een pad met vele hoogte verschillen en grote stenen. Onze zaklampen moesten ons Constant van dienst zijn om overeind te blijven en niet te vallen. Na enige tijd bracht een bar vlakbij een oversteekplaats van de grote weg uitkomst om met een bakje koffie de schemering af te wachten.

Daarna werd het een mooie tocht over hoofdzakelijk grindwegen tussen olijf en sinaasappelbomen door. Ondanks dat wij enkele pauzes ingelast hadden waren wij al vroeg in Castilblanco de los Arroyos alwaar de alberge was.

Tien pelgrims stonden al te wachten voor de deur en dan is het gebruikelijk dat je daar achter aansluit en bij 24 personen zijn de bedden vergeven en heb je pech.
Wij hebben wel geconstateerd dat het vrij druk is op de camino zodat wij voorlopig er voor
kiezen om vroeg te vertrekken.

Morgen is de tocht 30 km zonder een dorp of stad tegen te komen. Halverwege zullen wij een boswachterswoning passeren en verder verwachten wij alleen olijfbomen en sinnasappelplantages en akkers waarop o.a. katoen wordt gekweekt. Wat betreft de weersverwachting het is en blijft wat afwachten. Vandaag had men regen voorspeld maar het is en blijft prachtig weer tot nu toe.

Wij kijken uit naar morgen!!

Toen wij vanmorgen om kwart voor zeven opstonden was het bewolkt en nog donker.
Het was een roerige nacht met veel herrie en vreemde geluiden.
Na het ontbijt hebben we de rugzak opgedaan en om 8 uur zijn we op pad gegaan
Met een beetje motregen.

Het eerste stuk bleek achteraf ook het moeilijkste van de dag, want om Sevilla uit te komen Was nog een hele klus.
Op de buitenwegen troffen we Susan,een Amerikaanse van 70 die ook met vraagtekens kampte. Maar was in het voordeel dat ze vloeiend Spaans sprak.

Al met al zijn we zo’n twee km verkeerd gelopen voordat we de eerste gele pijl ontdekte.
De voettocht ging de eerste 10 km door industrie gebied wat geen fraai gezicht was en eentonig te noemen is. Wel stonden er verschillende sinaasappelbomen langs de weg waarvan we dan ook geproefd hebben. Susan en Johannes vonden ze wel te pruimen maar volgens Marius waren het citroenen.

Je kon aan alles zien dat we uit een wereldstad vertrokken, met name de vele autowegen en de elektriciteitsdraden gaven aan dat Sevilla een enorme grote stad was.
Na dit saaie gedeelte over stoep en asfalt kwamen we in een uitgestrekt landschap terecht met hoofdzakelijk granen zoals tarwe, gerst en haver die al op lengte stonden en volop in de are,met andere woorden het hoefde alleen nog maar te rijpen.
Ook de aardappel velden stonden al in bloei. Het beeld van het landschap toonde lange rechte grindpaden die glooiend tot de horizon reikte. Zoals deze wel geschetst worden op caminofolders en plaatjes.

Rond de middag hebben we gezamenlijk koffie gedronken en het een en ander uitgetrokken want de zon liet zich steeds nadrukkelijker gelden .
Tijdens het lopen had zich nog een vierde persoon aangesloten, het bleek een Italiaan en luisterde naar de naam Luca (zoals de zoon van Marco Borsato).

Hij was door de crisis werkeloos geworden en ging nu eerst de camino lopen om een periode af te sluiten alvorens hij naar een nieuwe baan op op zoek ging. Geanimeerde gesprekken hebben we gevoerd met deze mensen.

Ondertussen liep de temperatuur op naar zo’n 20 à 25 graden met af en toe een heerlijk fris windje wat wel prettig was. Uiteindelijk zijn we in Guillema bij de alberge waar nog 14 pelgrims op de stoep zaten te wachten aangekomen. Om half drie ingeschreven en na een heerlijke douche zijn we daarna ergens een hapje gaan eten. Wij hebben een uitgebreid drie gangen menu de dia genuttigd met een heerlijk glas wijn voor zeggen en schrijven 8.50 euro. Hiermee hebben we onze geest en ledematen weer bijgetankt.

Samengevat het ging goed, prima weer ,prettige ontmoetingen en morgen loopdag twee.
Wordt vervolgd.