Vanmorgen vanuit de zigeunerswijk Triana (waar ons backpackershostel staat) de rivier Guadalquivia overgestoken naar het centrum van Sevilla met als hoogtepunt het bezoek aan de Kathedraalkerk inclusief de Patio met de Oranjebomen en de Giralda. Ook de joodse wijk en Santa Cruz waren meer dan de moeite waard. Mario heeft alles met zorg op de film vastgelegd en zal bij terugkeer ongetwijfeld met prachtige beelden op het witte doek getoond worden.

Het uitgangspunt “low budget” is vandaag en gisteren ook geweld aangedaan omdat de stad Sevilla met zijn prijzen gelijke tred houd met de grote werkeloosheid in Spanje. Het is daarom ook maar goed dat wij morgen daadwerkelijk gaan vertrekken voor het lopen van de camino “Via De La Plata”.

Onze wandelstokken zijn uit de verpakking gehaald en de kleine rugzakken (van de handbagage) tot een bundeltje gemaakt zodat deze zonder problemen opgehaald kunnen worden door de familie v.d. Boogaard uit Aarle-Rixtel.  Eveneens hebben wij de route globaal bestudeerd om morgen zonder verkeerd te lopen de mooie stad Sevilla te kunnen verlaten.

Het plan is om in korte broek te vertrekken gezien de ervaring van het weer vandaag en de weersverwachting morgen. Vandaag hebben wij zonder hoofddeksel de stad verkend en hebben geconstateerd dat ons gezichten licht verkleurd zijn, onze hoed zal vanaf morgen tot de vaste uitrusting gaan behoren.

Wij gaan stoppen morgen vroeg op en laten in de loop van de voormiddag Sevilla weer achter ons. Waar wij slapen zien wij morgen in ons volgende verslag.

Wordt vervolgt !!!!!

Om twee uur ging het bepakt en gezakt richting Weeze. De stokken conform plan op de rugzakken gebonden en de handbagage op de rug. En zoals wij al enigszins verwacht hadden de nodige commotie aan de incheck balie. Uiteindelijk bleken deze apart te moeten worden geregistreerd  en via de grove band (1,5 kg) naar het vliegtuig te worden getransporteerd. Toen al deze formaliteiten vervuld waren werden wij aangenaam verrast door een bescheiden sponsor (met de overbekende naam) die ons en onze volgers wat te drinken aanbood en de 7 kleinkinderen een ijsje.

Om vijf uur taxiede het vliegtuig richting startbaan en vertrok geheel volgens plan naar Sevilla. Het was tegen acht uur toen wij weer vaste grond onder de wielen kregen. De eerste tekenen van het avontuur diende zich daarna aan. Wat nu? Waar is Triana? En hoe komen wij daar? Geen Spaanse taal machtig en alleen het bordje exit. Een Hollandse jongen probeerde ons mee op weg te helpen en adviseerde ons om met de bus te gaan naar het station en daarna met de taxi naar ons overnachtingen adres. Daar aangekomen hebben wij ons bed ingepikt op een kamertje van 3×5 m.  Zes bedden erop en vrijwel geen ventilatie, de laatste feestgangers kwamen om vijf uur terug van een nachtje stappen. Om goed zes uur zijn wij opgestaan omdat wij er aan toe waren (snurken maar ook de lucht op de kamer waren hier debet aan).

Bij het herinrichten van onze rugzak kwamen wij geweldige verrassingen tegen door enkele persoonlijke cadeautjes tegen te komen die weggemoffeld in onze bagage zaten. Een hart onder de riem van onze achterban.

Het eten was even een leerschool, wij hadden ons woordenboeken niet meegenomen zodat wij qua bestelling op de goktour moesten. Het bestellen van bier was niet zo moeilijk maar wij hadden trek in iets lekkers dus bestelde wij beide wat apart dachten wij. Marius kreeg een koude zalmsoep (salmorejo) met bovenin een scheut olijfolie en Johannes koude gamba’s (platodie gamba’s) die ondergedompeld zaten in zout. Uiteindelijk hebben wij er flink om moeten lachen en zijn wij om half een naar bed gegaan.

Vanmorgen ontbeten een heel gesprek gehad met Ja en Kees uit Reusel die zojuist per fiets vertrokken zijn over de Zilverroute. Wij hebben er voor gekozen om vandaag Sevilla te gaan bezichtigen maar daarover meer in het involgende verslag !!

Het werkt als een soort bevrijding wanneer je s`morgens wakker wordt en het blijkt 10 april te zijn, de dag van vertrek.
Niet alleen de voorbereidingen worden hiermee vandaag afgesloten maar ook de definitieve start  van onze Pelgrimstocht krijgt vandaag gestalte en gaan wij met een goed gevoel vanmiddag richting Weeze, om vanaf daar, om vijf uur te vliegen naar Sevilla.
De wandelstokken gaan ongetwijfeld nog geschiedenis schrijven op het vliegveld want wij hebben deze niet aangemeld of ingecheckt.
En Ryanair kennende zou het het nog de nodige commotie kunnen geven. Al een hele tijd zijn wij bezig om duidelijkheid te krijgen over : is dit handbagage, mag dit bij de rugzak in het ruim of is het misschien een sportartikel ?
Wij hebben uiteindelijk twee tickets en èèn bagage ingecheckt  ( 15 kg),  de twee rugzakken in een grote tas met daarop vastgemaakt de beide wandelstokken, dus het zal ons benieuwen.

Een ding is zeker ze gaan mee want er zijn teveel kostbare uren  en energie ingestopt om hier nu al afscheid van te moeten nemen, bovendien is iedereen die deze stokken gezien heeft vol lof over de ontwerpen en de achterliggende gedachten. Wij kunnen ons nauwelijks voorstellen dat deze vliegmaatschappij ons als Pelgrims teleurstelt.

De fijne ontelbare reacties van familie, vrienden en bekende die ons met name de voorbije feestdagen, op allerlei gebied ons een goede en fijne tocht toewensten dragen bij aan de volzin van ” wij zijn er klaar voor ,wij hebben er zin in “.

Wij voelen ons enorm gesteund door onze echtgenote`s Annie en Nelly, maar ook de kinderen en kleinkinderen hebben op allerlei manieren aangetoond dat het ook door hen wordt gedragen en het ons van harte is gegund.
Kortom het geeft een super gevoel om te mogen en kunnen zeggen “wat bezitten wij een rijkdom”.

Om vijf uur wordt er gevlogen, rond half negen landen, en wij verwachten om met de lijnbus ongeveer om tien uur in ons besproken Backpackers-Hostel Triana in Sevilla te arriveren, waar wij een bed gereserveerd hebben op een zes persoons gemengde slaapzaal. ( low budget )

Wordt vervolgd, maar dan in Spanje!!! 

De pelgrim onderscheid zich door het dragen van de karakteristieke voorwerpen waardoor ze meteen als bedevaarders herkenbaar zijn en dus onderweg op onderdak voedsel, hulp en bescherming kunnen rekenen.

Bij de pelgrimage neemt de Jacobsschelp een belangrijke plaats in. Duizenden mensen, uit de hele wereld, die nog steeds de tocht naar Santiago de Compostela maken, dragen de Jakobsschelp als symbool op hun kleding/rugzak of hoed.

Wij dragen de schelp op de rugzak en op onze hoed .

Eveneens is de pelgrimsstaf van oudsher een essentieel attribuut met een diepe symbolische betekenis wat ook op alle afbeeldingen van Jacobus getoond wordt. Hij bood een soort “moreel houvast” verder werd hij gebruikt om wandelen over lange afstand gemakkelijker te maken. Hij bood extra steun ( “derde voet” ) bij vermoeidheid, bij overbelaste of gekwetste ledematen, vooral op slecht begaanbare wegen. De ijzeren punt diende als verdedigingsmiddel tegen struikrovers en valse pelgrims, hij was tevens een wapen om loslopende honden en wilde dieren af te slaan en op afstand te houden.

Wij hebben voor deze tocht met veel zorg en toewijding een wandel(stok)staf gemaakt met daarin onze eigen gevoelens.
Vanaf de eerste plannen om deze tocht te gaan maken heeft de stok een bijzondere plaats ingenomen, niet alleen in huis, maar ook in ons hart en gedachten.
Als eerste hebben wij gezocht naar hazelaarstokken die gemakkelijk in de hand lagen, en die wij gevonden hebben in het buitengebied van Bakel. Na deze geschild en gedroogd te hebben zijn ze handmatig bewerkt tot mooie kunstwerken, met houtsnijwerk van koppen, maar ook de ingekerfde namen mag geslaagd worden genoemd. Wij kwamen tot de ontdekking dat niet alleen de creativiteit uit onze vingers kwam maar dat deze bezigheid ook goed en nuttig was voor de voorbereiding met name de teambuilding werd hiermee versterkt.

Op de wandelstokken zijn alle namen van onze kinderen en kleinkinderen ingebracht evenals van Nelly en Annie, onze vrouwen. Symbolisch dragen wij ze dan ook dagelijks mee en hebben wij hen altijd in zicht in voor en tegenslag.

Al honderden jaren krijgen de pelgrims in Santiago de Compostela een “Compostela”-certficaat als bewijs voor de volbrachte tocht. Hiervoor moesten zoveel mogelijk bewijsbrieven, -stempels en zegels van het bezoek aan heiligdommen, bijkomende aanbevelingsbrieven van gasthuizen en kloosters inclusief getuigschriften e.d. overlegd worden.

Met de Credencial del Peregrino van het “Nederlands Genootschap van Sint Jacob” kunnen wij tijdens de tocht onze stempels verzamelen. De eerste stempels zijn al geplaatst na de indrukwekkende pelgrimsmis in Roermond waar ook de pelgrimszegening heeft plaatsgevonden samen met onze wandelstokken.

Nog èèn week voor vertrek !

Omdat wij volgens de voorlopige planning 8 à 10 weken met elkaar op zullen trekken leek het ons raadzaam om van te voren enkele goede afspraken te maken. Wij zullen te maken krijgen met voor en tegenspoed zoals regen en hitte, honger en dorst maar ook verkeerd lopen kan het humeur aantasten, zeker als deze tegenslagen zich meerdere malen aandienen zou het irritatie kunnen geven dat getackeld dient te worden.

De volgende hoofdspelregels hebben wij hierover af gesproken :
-    iedere avond om 20.00 uur zullen wij de dag kort evalueren met de belangrijkste vraag. “waren er vandaag nog ergernissen?”
-    eveneens komt aan de orde “de plaats van overnachting de volgende dag” ( werkt psychologisch stimulerend )
-    ook zal de vertrektijd worden besproken ongeacht individuele aanlooptijd (b.v. overige medelopers)
-    dagprogramma en einddoel (dorp/auberge/refugio) gezamenlijk binnen te lopen ( geeft extra voldoening )
-    elkaar constructief corrigeren zonder rancune ( meer geven dan nemen )

Wij denken dat deze afspraken zullen bijdragen tot het nog beter slagen van onze tocht over “Via de La Plata”.

Tijdens onze oefentochten zijn natuurlijk al vele praktische vragen, zoals : de was doen is eigen verantwoordelijkheid evenals voldoende drinken voor onderweg. Het eten inclusief fruit wordt in overleg onderweg ingeslagen dat geld ook voor noodrantsoen.

Nog een dikke week voordat wij vertrekken !!